Op implantaten, gecementeerd, verschroefd

Gecementeerde kronen of bruggen op implantaten zijn voor de meeste tandartsen die zich bezig houden met implantologie nog steeds veelgevraagde producten. Het werkt natuurlijk gemakkelijk, tenminste bij de meeste implantaatsystemen, zeker als je een cement gebruikt waarbij je de restauratie in een later stadium gemakkelijk los kan maken van het abutment.  Toch zijn er regelmatig problemen met het verwijderen van overtollig cement; ook op een röntgenfoto is dat niet altijd goed waarneembaar. Tenslotte ligt de overgang tussen kroonrand en abutment soms erg diep onder het tandvlees, te diep om de cementresten goed te kunnen verwijderen met alle biologische  gevolgen van dien. Dát zou bijvoorbeeld een juiste indicatie zijn om een implantaatpijler occlusaal of horizontaal te verschroeven in plaats van te cementeren.

Verschroefde bruggen (of kronen) op implantaten lijkt een voorspelbare manier van behandelen, echter is het vaak minder fraai als je zo’n schroefgat ziet dat gevuld is met composiet en de occlusiefunctie heeft er vaak onder te lijden. Een elegante oplossing kan zijn om een klein inlaytje van indirect composiet in het gat te cementeren. Ook is het technisch gezien kritischer vanwege mogelijke spanning op de constructie bij verschroeven. 

Occlusie in metaal is gewenst als het eindstandige kronen in de tandboog betreft; bij de toepassing van porselein op het occlusale vlak zie je toch naar verloop van tijd regelmatig fracturen. In die positie een goed composiet verwerken kan ook, dat is tenminste goed te repareren als dat de krachten niet overleeft.